Historia Ustki
Ustka. Pierwsza udokumentowana wzmianka o Ustce pochodzi z 1337 roku. Dokument ten stwierdza miedzy innymi, że cały i niepodzielny port Ustka położony po obu stronach rzeki Słupi pod względem prawnym stanowi własność miasta Słupska. Ten stan rzeczy trwał przez pięć i pół wieku. W tym czasie przez Ustkę wiódł szlak handlowy łączący Słupsk – ówczesny port morski z portami handlowymi Niemiec, Danii i Szwecji. Koniec XVIII wieku był burzliwym okresem dla Europy, zawierucha napoleońska nie ominęła i naszych ziem. Na przełomie 1806 i 1807 roku wojska francusko – polskie zdobyły Słupsk i Ustkę, które stały się garnizonami i gospodarczym zapleczem Wielkiej Armii Napoleona. Początkowo Ustka była miejscowością letniskową głównie dla szlachty i okolicznych mieszczan. Jednak dogodne połączenie Ustki ze Słupskiem i innymi miejscowościami oraz znakomite warunki klimatyczne czyniły z niej coraz szerzej znaną miejscowość. Wydzielono osobną plażę dla kobiet i dzieci po wschodniej stronie Słupi, osobną dla mężczyzn – po stronie zachodniej. Ustawiono pierwsze pomosty i kabiny.
W 1878 r. doprowadzono do Ustki linię kolejową. Stopniowe zwiększanie się ilości ludności stałej w Ustce oraz ciągły dopływ kuracjuszy i wczasowiczów spowodowały, że rozwijała się usługowa i noclegowa baza w mieście. Stanowiły ją hotele, pensjonaty, restauracje, budynki zabiegowe, kąpieliskowe. Prawa miejskie Ustka otrzymała 22 marca 1935 roku. Do 1947 roku nie była urzędowo ustalona nazwa miasta. Na początku funkcjonowało kilka nazw: Nowy Słupsk, Uszcz lub Ujść, Postomin a nawet Słupioujście. Ostatecznie ustalona została nazwa Ustka. Do dziś pozostały elementy świadczące o historii tego miasta: neogotycki kościół z końca XVIII wieku, przyportowy spichlerz służący kiedyś za magazyn zbożowy, latarnia morska z czerwonej licowanej cegły, szachulcowe kamieniczki oraz kilka rybackich chat. to jedne z najstarszych Polskich miast. Osada znana była już w VIII w., choć ówczesna lokalizacja grodu nie miała nic wspólnego z dzisiejszymi granicami miasta.